استاد دیزج خلیلی در جمع برترین دانشمندان جهان قرار گرفت

به گزارش شبسترنیوزدکتر یدالله یمینی عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس به همراه ۵۸ دانشمندو استاد دانشگاه های ایرانی در زمره یک درصد برتر دانشمندان و نخبگان علمی جهان قرار گرفت.

 رتبه و وضعیت برونداد علمی ۵۹ نفر از اساتید دانشگاه های ایران که در ابتدای سال ۲۰۱۲ میلادی در این فهرست قرار گرفته بر اساس مبنای شاخص H تعیین شده است.

معیار ورود به فهرست دانشمندان یک درصد برتر در هر گرایش علمی، کسب تعداد معین ارجاع به مقالات منتشر شده در پایگاه اطلاعات علمی Web of science براساس آستانه های مشخص شده برای هر گرایش علمی است.

یمینی متولد ۱۳۴۷درشبستر می باشند ایشان مدرک دکترای تخصصی خود را در رشته شیمی تجزیه از دانشگاه تربیت مدرس اخذ نموده اند.

درکارنامه علمی ایشان چاپ ۲۶۰ مقاله علمی در نشریات علمی معتبر،شرکت و ارائه ۳۵۰ مقاله در کنفرانس ها و سمینارهای علمی داخلی و بین المللی ،تألیف ۱ فصل کتاب برای انتشارات الزوایر،ترجمه ۲ کتاب،هدایت۵۲پایان نامه کارشناسی ارشد و هدایت ۱۷ رساله دکتری،اجرای ۵طرح پژوهشی که یکی از آنها با عنوان ساخت دستگاه ریز استخراج اتوماتیک بر پایه استفاده از فیبرهای توخالی و بررسی کاربرد آنها برای استخراج آلاینده ها در مقادیر بسیار کم به تولدید انبوه رسیده است ،وجود داد

پایگاه اطلاع رسانی شبسترخبر این موفقیت را به این استاد عزیز تبریک عرض می نماید.

حاج مهدی کوزه کنانی

مهدی کوزه کنانی معروف به حاج مهدی کوزه کنانی ( ابوالملّه) از تجار و بازاریان معتبر وموجه تبریز بود. وی متولد کوزه‌کنان در شهرستان شبستر بود و با شروع جنبش مشروطیت با وجود سن بالا به جنبش پیوست واز بنیان گذاران انجمن عدالت طلبان تبریز بود که بعدا به انجمن ایالتی تبریز تغییر نام داد.در قضیه مقاومت محمد علی میرزا ولیعهد و درنتیجه تحصن تبریزیان در مسجد صمصام و کنسولگری انگلیس در سال۱۲۸۵ خورشیدی که با سخن رانی های آتشین میرزا جواد ناطق و میرزا حسین واعظ همراه بود، وی کمک مالی فراوانی به متحصنین می نمود. وی مُهردار انجمن بود و وجلسات انجمن در خانه او برگزار می گردید. به علت سن بالا و محبوبیت نزد مردم به او لقب ابوالملّه (پدر ملت) داده بودند. در مبارزه بین مستبدین ومشروطه طلبان، چندین بار نقشه ترور وی کشیده شده و یکبار درب خانه وی را آتش زدند.
خانه وی از سوی سازمان میراث فرهنگی آذربایجان شرقی به موزه مشروطیت تبدیل شده است.وقتی یکی از علمای تبریز از وقوع بعضی هرج و مرج ها در رابطه با مشروطه، به وی خرده گرفت، او این شعر را خواند:
غربال چون ائدر حرکت هرج ومرج اولاراما،
داریخما، چون کی آریتماق خیالی وار
(ترجمه: چون غربال به حرکت بیاید هرج ومرج میشود. اما حوصله کن چون در پی جدا سازی است.)
حاج مهدی کوزه کنانی در زمان اشغال تبریز (۱۲۹۰) زنده بود ولی چندی بعد درگذشت.

محصولات کشاورزی شهرستان شبستر

خدارو شکر که امسال محصولات کشاورزی در شرایط خوبی بودن و از بلایای طبیعی نیز در امان ماندند . در زیر بخشی از محصولات شهرستان شبستر که تا کنون به دست آمدن رو میبینیم :

کشاورز کوزه کنانی از یک درخت گوجه 12نوع میوه برداشت میکند

خبر اونقدر جالب بود که حیفم اومد اینجا به اشتراک نذارم :

آقای فریدون ملایی باغدار فعال کوزه کنانی دربخش مرکزی شهرستان شبستر موفق شد 12 دوازده نوع میوه هسته دار را روی یک پایه گوجه سبز پیوند بزند.و در مدت سه سال این نوع میوه ها را به بار بنشاند شلیل، هلوی آلبرتا پس رس، هلوی مخملی،آلو قطره طلا، هلوانجیری،،آلوی شابلون،آلوی خارجی،گوجه قرمز، آلوی بخارا، گوجه سبز،هلوی پیش رس،و شابلون دیر رس از جمله پیوندهای این درخت است .

فریدون هدف از این کار را عشق و علاقه وافر به شغل کشاورزی عنوان میکند و میگوید دو هکتار باغ دارد و سالانه از این باغ هفتاد 70 تن انواع  میوه ( زردآلو-آلبالو - گیلاس -هلو - گوجه و ..... ) به ارزش 120 صدو بیست میلیون تومان برداشت میکند .

شهر کوزه کنان در فاصله 10 کیلومتری غرب شبستر و 80 کیلومتری مرکز استان قرار دارد 

آب انبارهای خامنه

با توجه به سیستم آب رسانی مناطق ما که از دیرباز از قنات ها و چشمه ها تامین میشده است در اکثر شهر و روستاها آب انبارهای زیرزمینی در آن وجود دارد که با طی پله های زیادی به سطح آب میرسیم و میتوانیم آب تمیز و آشامیدنی در حال جریان داشته باشیم که الان معروفترینش آب انبار خامنه است که توسط شهرداری بازسازی شده و جهت بازدید گردشگران مورد استفاده قرار می گیرد 

این آب انبار در خامنه استان آذربایجان شرقی و در زبان آذری به قیرخ ایاخ (چهل پا) یا چهل پله معروف است.

آب انبار خامنه در محله میرپنج و در نزدیکی مسجد تاریخی حسین خان میرپنجه قرار دارد و قدمت آن بنا به گفته اهالی شهر به اوایل دوران قاجاریه می رسد.

آب انبار خامنه با آب انبار های استان ها و مناطق کویری کشور متفاوت است و این تفاوت ها می تواند جذابیت خاصی برای گردشگران داشته باشد، چرا که این آب انبار برخلاف انواع کویری اش منبعی برای نگهداری آب ندارد زیرا به دلیل فراوانی بارش برف و باران در خامنه، آب مورد استفاده اهالی همیشه در قنات ها موجود بوده است.

این آب انبار در مسیر قنات چنار خامنه در کنار درختان چنار 1400 ساله خامنه احداث شده است.

با توجه به این که آب در آب انبار خامنه همیشه در جریان است، همواره می توان آب زلال و گوارا از آن برداشت کرد.

این آب انبار در انتهای یکی از کوچه های بن بست محله میرپنج قرار دارد. بعد از عبور از بیست پله به آب روان قنات می رسیم. با مشاهده مسیر آب در انتهای آب انبار یک دالان سنگی دیده می شود که آب از یک طرف آن وارد شده و از طرف دیگر به سمت قنات چنار خامنه ادامه مسیر می دهد.

در دو طرف دالان منتهی به انتهای آب انبار که در عمق زمین حفر شده است، 2 دیوار سنگی را مشاهده می کنیم که سقف آجری هلالی شکلی را به دوش می کشند.

آب این آب انبار در فصول مختلف سال متغیر است و در فصول بارندگی به دلیل جذب آب بیشتر در سرچشمه قنات، آب موجود در آب انبار بیشتر و در فصل تابستان مقدار این آب کاهش می یابد، اما این نکته که آب در آن همیشه جاری است یک امر بدیهی است.

شیخ محمود شبستری

شیخ سعدالدین محمود بن امین الدین عبدالکریم بن یحیی شبستری از عرفا و شعرای نامی قرن هفتم و هشتم هجری است. او در سال ۶۸۷ه. در ایام سلطنت کیخاتوخان در قصبه شبستر واقع در هشت فرسخی تبریز متولد شد و در عهد سلطان محمد خدابنده و ابوسعید بهادرخان در شهر تبریز مرجع علما و مضلا بود.
شبستری پس از کسب دانش در تبریز به مسافرت در شهرهای مختلف پرداخته و در سفر به مصر، شام، حجاز از علما و مشایخ این سرزمین ها کسب دانش توحید کرده است. او خود در این باره می گوید:

مدتی من زعمر خویش مدید   ***      صرف کردم به دانش توحید

در سفرها به مصر و شام و حجاز    ***      کردم ای دوست روز و شب تک و تاز

سال و مه هم چو دهر میگشتم     ***         ده ده و شهر شهر می گشتم

گاهی از مه چراغ می کرد    ***    گاه دور چراغ می خوردم

علما و مشایخ این من                 ***         بس که دیدم به هر نواحی من

جمع کردم بسی کلام غریب      ***          کردم آنگه مصنفات عجیب

هم چنین شیخ محمد در سفری به کرمان در آنجا تاهل اختیار کرده و در آن شهر اولاد و احفادی از او به وجود آمده است که جمعی از ایشان اهل قلم و کمال بوده و به خواجگان شهرت یافته اند.
شبستری پسری به نام عبدالله داشته که جوانی فاضل و کامل و ماهر در علوم مختلف به خصوص ریاضی بوده است. وی در سال ۹۲۶ه. از جانب سمرقند به درباز روم رفته و سلطان سلیم او را تعظیم بسیار کرده است. شیخ عبدالله مثنوی به  نامه شمع و پروانه به نام سلطان سلیم سروده و نیز رساله ای به زبان فارسی در قواعد معما به نام سلطان مذکور نوشته است.
شبستری سرانجام به تبریز باز گشته و در سال ۷۲۰ه. در ۳۳ سالگی وفات یافته و در شبستر وسط باغچه گلشن در جوار مزار استادش بهءاالدین یعقوبی تبریزی مدفون شده است. بعضی ها معتقدند که چون شبستری وصیت کرده که او را پای مزار شیخ بهاءالدین دفن کنند و سال وفات بهاءالدین ۷۳۸ه. است و هم چنین چون باباابی سبشتری در مرض موت شبستری حاضر بوده و در همان ماه وفات شبستری فوت نموده و تاریخ وفات باباابی ۱۷ ربیع الاول سال ۷۴۰ه. است؛ پس سال وفات شبستری هم باید ۷۴۰ه. باشد ضمنا با توجه به تجدید عمارت های مکرر مقبره شبستری احتمال آن داده شده که تاریج فوت نوشته شده بروی مزارش تغییر کرده باشد.
بعضی از معاصران، تاریخ وفات شیخ محمود را همان ۷۲۰ه. پذیرفته اند ولی تولد او را پیش از سال ۶۸۷ه. حدس زده اند و دلیل آن را هم بعید بودن ۲۶ سالگی شبستری برای شهرت فراوان او در عهد خدابنده ذکر کرده اند. شبستری پیرو مذهب سنت و جماعت و معتقد به عقاید اشعریان بوده است. لاهیجی شارح گلشن راز شیخ و مرشد شبستری را امین الدین می نویسد. خود شیخ محمود نیز در مثنوی سعادت نامه از امین الدین یاد میکند:
شیخ و استاد من امین الدین      ***       دادی الحق جوابهای چنین
برخی هم استاد او را بهاءالدین یعقوبی تبریزی دانسته؛ اما با استنباط از عبارت صاحب روضات الجنان میتوان هر دوی آنها را از اساتید وی دانست.

آثار شبستری:
الف- آثار منظوم (ا- گلشن راز، ۲- سعادت نامه)
ب- آثار منثور (۱- حق الیقین فی معرفة رب العالمین، ۲- مرآ‌ََْة المحققین، ۳- شاهد یا شاهد نامه)

نام شیخ محمود شبستری در یونسکو ثبت می شود

به گزارش شبسترنیوز ، عبدالمهدی مستکین در جریان سفر یک روزه خود به استان مرکزی ، در دیدار با معاون عمرانی استانداری مرکزی گفت: پس از ثبت جهانی اسامی ۳۳ تن از مشاهیر و نامداران ایرانی، در سال ۲۰۱۵ اسامی سه نفر دیگر از مشاهیر این کشور به ثبت خواهد رسید.

مدیر بخش فرهنگی کمیسیون ملی سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی ملل متحد اظهارکرد: در سال جاری میلادی نیز نام محمد زکریای رازی فیلسوف و پزشک قرن سوم هجری، شیخ محمود شبستری عارف و فقیه قرن هشتم و سید مرتضی علم‌الهدی عالم و فقیه برجسته قرن چهارم در فهرست مشاهیر علم و ادب یونسکو قرار خواهند گرفت.

وی خاطرنشان کرد: ثبت این اسامی مزایای بسیاری همچون جذب گردشگر را به همراه دارد.

 شیخ محمود شبستری یکی از عارفان و شاعران سدهٔ هشتم هجریست. سال تولّد او را گوناگون و از جمله ۶۸۷ ه.ق. دانسته‌اند. محل تولّد این عارف نام‌آور شبستر است و  در سال ۷۲۰ ه.ق. در سنّ ۳۳ سالگی وفات یافته و در زادگاهش شبستر مدفون است.

هفته نامه گونئی خبر

به همت برادران بادامچی هفته نامه گونئی خبر به عنوان رسانه فرهنگی ، اجتماعی شهرستان شبستر منتشر و روز عید فطر اولین شماره اش توزیع شد بدینوسیله این کار بسیار نیکو و پسندیده رو تبریک عرض نموده و برای مسئولین آن آرزوی موفقیت می نماییم و امیدواریم که گامی در راه توسعه و پیشرفت شهرستان باشد.

شهرستان شبستر و هماهنگی پتانسیل های موجود!!!

با سلام

مدتها بود که فکرم مشغول این بود که چرا باید شهرستان ما با وجود پتانسیل های فراوان همچنان مشکلاتی در بخشهای عمومی داشته باشه و چرا این پتانسیل ها هماهنگ نمیشوند تا توان آنها بیشتر شده و به سود منطقه باشد؟ هر جایی صحبت از مجمع خیریه ای بود یا کار عمومی یا موارد مشابه پیشنهاد می دادم که اتاق فکری برای شهرستان در این موارد تاسیس بشه و اخیرا نیز این متن رو نوشته بودم که به لطف دوستان نیز در هفته نامه گونئی خبر چاپ و در دسترس اهالی شهرستان قرار گرفت.

شهرستان شبستر و هماهنگی پتانسیل های موجود!!!

شهرستان شبستر از دیرباز به فرهنگ و مشارکت بالای اجتماعی مردم در امور عمومی معروف بوده است و نشان این گفته میزان بالای فعالیت های اجتماعی و مشارکت مردم در توسعه و آبادانی منطقه از جمله ساخت مدارس , مساجد , حمامها , بازارها , مراکز ورزشی  و سایر امکان عمومی و اجتماعی در شهرها و روستاهای این شهرستان است که از گذشته ای دیرین به دست توانمند اهالی و خیرین گرانقدر بنا شده است.امروزه نیز اهالی این خطه از سنت حسنه مشارکت در فعالیت های عمومی پیروی کرده و حتی می توان به جرات گفت بیشتر از گذشته به آن می پردازند به طوریکه شاهد گسترش روزافزون خیریه ها و انجمن های خیرین و سایر فعالیت عمومی هستیم که بیانگر نقش مردم در زندگی خویش هست.هم اکنون شاهد هستیم که شهرستان شبستر با دارا بودن مجمع خیرین سلامت , مجمع خیرین مسکن ساز , مجمع خیرین مدرسه ساز , گروههای غیردولتی  , خیریه های شهرها و روستاها , جمعیت های اهالی مناطق در مرکز و تعداد بیشماری از خیرین مستقل که به صورت فردی اقدام به انجام امورات زیربنایی در سطح شهرستان می نمایند به عنوان شهرستانی مطرح هست که اکثریت کارهای عمرانی با همیاری مردم انجام می شود . 

امروزه با افتخار می توان گفت شهرستان شبستر یکی از شهرستان های نمونه در سطح کشوری هست که بنا به اعلام آمارهای رسمی میزان مشارکت های مردمی در عمران و آبادانی آن بسیار بالا و حتی برابر با بودجه های دولتی می باشد به طوریکه بنا به گفته فرماندار محترم شهرستان در سال 93  علاوه بر تخصیص های دولتی ،مردم و خیرین این شهرستان علاوه بر ساخت مساجد و خیریه ها نزدیک به 25 میلیارد تومان در پروژه ها مشارکت داشته اند.

اما بعد از اینهمه مزایا و نکات مثبت درباره شهرستان چرا همچنان شاهد برخی ضعف ها و برخی ناهماهنگی ها در سطح شهرها و روستاها هستیم به طوریکه در مناطقی شاهد تکرار و تعدد برخی امکانات مانند مدارس یا مساجد و ... می باشیم و در برخی مناطق اهالی از وجود یک مسجد یا مدرسه یا سایر امکانات زیربنایی محروم هستند؟ چرا باید در شهرستانی که این چنین خیرین و اهالی دست به خیری دارد چنین کمبودهایی وجود داشته باشد؟ مگر نه این است که طبق اعلام رسمی سالانه میلیاردها تومان در ساخت و سازهای امکان عمومی توسط خیرین هزینه می شود پس چرا کمبودها همچنان پابرجا هست و رفع نمی شود؟ اینها و سوالات بیشمار دیگری هست که باید به آن پاسخ دهیم تا ببینیم با وجود این پتانسیل های عظیم در سطح شهرستان و این سطح بالای همکاری اهالی در عمران و آبادانی چرا همچنان باید برخی مناطق روستایی از داشتن مدارس یا درمانگاه یا مسجد یا زمین ورزشی و ... محروم باشند و چرا در برخی مناطق دیگر شاهد تعداد زیادی مسجد یا مدرسه یا سایر امکانات باشیم که بیش از نیاز منطقه بوده و حتی برخی بدون استفاده باقی می ماند؟یا سوالی که در اذهان اکثر شهروندان وجود دارد این است که با این خیل عظیم سرمایه گذاریها چرا هزینه در کارهای تولیدی که منجر به اشتغال جوانان می شود پایین است و چرا خیرین گرانقدر که توان بسیار بالایی در سرمایه گذاری دارند کمتر حول محور اشتغال و ایجاد کارخانه تلاش می نمایند؟چرا با وجودیکه می توان با ساخت یک کارخانه بسیاری از مشکلات زیربنایی را حل کرد کمتر به آن بها داده می شود و کمتر کسی در فکر برنامه ریزی برای اشتغال زایی از طریق خودیاری و خیرین هست؟

از شواهد امر اینطور به نظر می رسد که سطح هماهنگی ظرفیت های بالقوه در شهرستان تا حدودی پایین هست و موازی کاری در حد بالایی  در حال رخ دادن است به طوریکه وقتی اهالی یک منطقه تصمیم به هزینه کردن در بخش عمومی می کنند اطلاعات واضح و شفافی از وضعیت کلی شهرستان ندارند و تنها به منطقه خود فکر می کنند برای مثال شاید در روستایی از نظر وجود مسجد یا مدرسه هیچ کمبودی وجود نداشته باشد و در روستای مجاور این کمبود وجود داشته باشد ولی بنا به عدم هماهنگی و عدم شناخت درست نیازهای کلان با وجود اشباع مدرسه باز هم در روستای فوق مدرسه ای دیگر بنا می شود در حالیکه شاهد هستیم اکثر این تاسیسات بعد از مدتی بلااستفاده می گردد! و یا با توجه به محدودیت توان سرمایه ای این مجموعه های خیریه بیشتر به فکر راه اندازی مراکز عام المنفعه مانند مسجد , حسینیه , مدرسه و ... هستند و به فکر تاسیس کارخانه یا مراکز تولیدی که خواست اکثریت شهروندان منطقه هست نمی افتند چون سرمایه کلانی می خواهد که از قدرت تک تک این مجموعه ها خارج است!پس چه کاری باید کرد؟

برای رفع این مشکلات پیشنهاد می گردد یک نهاد عمومی در سطح شهرستان تاسیس گردد که به نوعی اتاق فکر , کانون هم اندیشی , مرکز هماهنگی و ... شهرستان باشد به طوریکه از تمامی شهرها و روستاها , از تمامی مجامع و خیریه ها و نهادهای عمومی , از تمامی ارگان های دولتی مربوطه , از اصناف و اقشار , از نخبگان  و در کل از اکثریت اهالی شهرستان به طور متوازن در آن افرادی باشند که بتوانند این هماهنگی مورد نیاز در سطح شهرستان را بوجود آورند , این مرکز می تواند با استفاده از ظرفیت های علمی شهرستان که با وجود دانشگاه ها و نسل متخصص و تحصیل کرده به وفور یافت می گردد یک کمک و همیار کارشناسی برای تمامی امور زیربنایی و توسعه ای شهرستان باشد , برای مثال با برآورد نیازهای مناطق مختلف شهرستان لیستی از مناطقی که نیاز بیشتری به فعالیت دارند تهیه کرده و در اختیار خیرین و مجامع خیریه قرار دهد و همچنین رابط میان تمامی نیکوکاران سطح شهرستان و حتی خارج از شهرستان و تهران باشد.این نهاد می تواند تحت نامهای مختلف تاسیس گردد و از تمامی ظرفیت ها و پتانسیل های گسترده شهرستانی بهره گرفته و به هماهنگی و توازن فعالیت های زیربنایی شهرستان کمک کند و از موازی کاری های رخ داده جلوگیری نماید.همچنین این مرکز می تواند با هم افزایی در میان تمامی خیرین و جمع آوری توان کوچک هر یک از آنها به توانی عظیم دست یافته و حتی سرمایه گذاری ها و کارهای کلانی در سطح شهرستان انجام دهد که از توان هر یک از مجامع خرد خارج می باشد برای مثال با راه اندازی چنین نهادی و استفاده از چنین ظرفیت بالقوه ای می توان به ایجاد کارخانه های بزرگ در سطح شهرستان فکر کرد که یقینا امروزه از مهمترین نیازهای شهرستان بوده و هر قدمی که در راه اشتغال صورت گیرد از مهمترین گام های عمران و آبادانی خواهد بود.در نهایت به تمامی مسئولین امر و افراد فعال در امور خیریه پیشنهاد می گردد با تدبر بیشتر نسبت به هماهنگی های بیشتر در سطح شهرستان اقدام نمایند و این نکته را همیشه مد نظر قرار دهند که کارهای خرد و انفرادی هر میزان سودی که برای منطقه داشته باشد یقینا همکاری و انجام کارهای بزرگ از آن مفیدتر خواهند بود

میر مهدی خان ورزنده پدر ورزش ایران

میرمهدی، فرزند صفی شبستری، به سال 1301 هجری قمری در شبستر پا به دنیا نهاد. نخست مدتی در مدرسه ایرانیان اسلامبول تحصیل کرد، سپس چندی در همین شهر در مدرسه فرانسویان درس آموخت. پس آنگاه به ترتیب مدتی در مدارس نظام عثمانی و دراویتون فرانسه و دارالمعلمین نظامی بروکسل به آموختن فن ورزش پرداخت. ژیمناستیک و شمشیربازی را با نیکویی فراگرفت و پس از بازگشت به ایران، به سال 1333 هجری قمری، به خدمت وزارت علوم و معارف درآمد و به تعلیم ورزش در مدارس پرداخت.
گفتنی است که در آن روزگاران، در نظر مردمان عامی، ورزش کردن به سبک فرنگیان کاری زشت و ناصواب بود. ورزنده آزارها دید، اما چون به کار و هدف خود ایمان داشت و به لزوم تعمیم ورزش میان جوانان بخصوص در مدارس معتقد بود، از این آزارها پروا نکرد. دارالفنون را پایگاه خود قرار داد. غالباً جلسات سخنرانی درباره فواید ورزش تشکیل می داد و مسابقات ورزشی برپا می کرد. پس از مدتی اندک اندک مردم، خاصه جوانان، با ورزش و فواید آن آشنا شدند و ورزنده دلگرمتر و کوشاتر شد و در مواقع مناسب جشن های ورزشی تشکیل می داد و مردم را به حضور در آن ها تشویق می کرد.
ورزش ما به صورت امروزی، تشکیلات منظم و مرتبی نداشت، نه سازمان تربیت بدنی و تفریحات سالمی وجود داشت و نه فدراسیون و قهرمانی که عرض اندام کند. فقط بالای سر خرابه ای اول ناصریه (ناصرخسرو)، تابلوی بی مسمایی دیده می شد که رویش نوشته بود: دارالمعلمین ورزش.
دارالمعلمین ورزش به داوطلبین فقط دو چیز یاد می داد: شمشیربازی و حرکات سوئدی.
این دو ورزش هم، از آن جهت بود که میرمهدی خان ورزنده، چند صباحی در ترکیه بود و شمشیربازی را از "سلیم سری" استانبولی یاد گرفته بود. شاگردان اولین دوره این دارلمعلمین، مرحوم "صدری"، "مفید"، "صفوی" و یک عده از افسران دانشکده افسری بودند که پس از فارغ التحصیل شدن از تحصیل در واحدهای ارتشی به تعلیم ورزش پرداختند.
خود میرمهدی خان ورزنده که به اصطلاح رئیس ورزش بود، سروان بود و مرحوم صدری که بعدها، معاون او شد، دو ستاره داشت. تنها تشکیلات ورزش تهران یا بهتر بگوئیم (همین خرابه) دارالمعلمین بود که نفراتی تربیت می کرد و تحویل می داد.
یک حکایت تازه متولد
در روز سه شنبه 24آبان سال 1305 تیم منتخب تهران به دعوت مسوولان ورزشی آذربایجان شوروی برای انجام چند دیدار دوستانه و بعد از تصویب مخارج ایاب و ذهاب آن به مبلغ 400تومان در هیات دولت در تاریخ هفتم آبان 1305 عازم آن کشور شد. تیم ایران مربی مشخصی نداشت و بازیکنان آن با نظرخان خانان سردار (همان دروازه بان تیم ملی سوییس) و حسن مفتاح، انتخاب شدند. سرپرستی تیم با میرزامهدی خان ورزنده بود؛ همان فردی که اسم خیابان ضلع جنوبی امجدیه از نام او اقتباس گرفته شده است.
اولین تیم تاریخ فوتبال ایران
سرپرست: میرمهدی ورزنده
مربیان: حسین خان خانان سردار و حسن مفتاح
بازیکنان:
1- حسین خان خانان سردار (کاپیتان تیم)
2- احمدعلی خان سردار
3- حسینعلی خان سردار
4- حسین صدقیانی
5- علی کنی
6- محمدعلی شکوه
7- رضاقلی کلانتر
8- هراند گالوستیان
9- پل (یوسف سمرقندی)
10- امیرعلی اصلانی
11- حسن مفتاح
12- کریم زندی
13- اکبر حیدری
14- ناصر اخوی ها
15- ناصر انشا
16- عزیز اقتدار
ورزنده، گزارش مکتوب می نویسد
قبلاحکایت حضور ایران در باکوی 1305 را به رشته تحریر درآورده ایم. آنچه می خواهیم در این عرصه یادآور شویم، این است که گزارش بازی های مورد اشاره براساس عناوین مندرج در روزنامه های اطلاعات و ایران به شرح ذیل است:
گزارش روزنامه های اطلاعات، دو، آذر 1305/ روزنامه ایران، 16آذر 1305/ روزنامه ایران، 22 آذر 1305
نویسنده گزارش: میرمهدی ورزنده 
http://qudsonline.ir/detail/News/176877