شهرستان شبستر

اینم از نقشه شهرستان شبستر که شامل سه بخش مرکزی , تسوج و صوفیان است شایان ذکر است این شهرستان شامل 9 شهر و 72 روستا نیز می باشد.

پروفسور رحیم رحمان زاده شبستری

پروفسور رحیم رحمان‌زاده افتخار زنده شهرستان شبستر:

پروفسور رحیم رحمان‌زاده (زاده ۲۳ خرداد ۱۳۱۳ / ۱۳ ژوئن ۱۹۳۴) پایه گذار جراحی مدرن ارتوپدی و تروماتیک ارتوپدی در سطح بین‌المللی و رئیس مرکز بین‌المللی جراحی مفاصل و استخوان برلین

اصالتاً آذربایجانی و متولد شهرستان شبستر است. وی فرزند قاضی و وکیل حاج یوسف رحمان‌زاده و نوه مقاطع کار معروف، حاج علی احمد رحمان‌زاده بود. یکی از مهمترین متدهای جراحی وی، ارائه و گسترش نظریه کاشتن اعضاء می باشد.

وی در ۱۸ سالگی به ترکیه رفت و تحصیلات پزشکی عمومی خود را در استانبول ترکیه گذراند. پس از آن برای تکمیل تحصیلات تخصصی خود در رشته جراحی عمومی و جراحی تصادفات ارتوپدی راهی آلمان شد.

رحمان زاده در دانشگاه ماینز به مقام پروفسوری نایل آمد و از سال ۱۹۷۳ ریاست کرسی جراحی دانشگاه برلین را برعهده گرفت. او به عنوان پایه گذار جراحی مدرن ارتوپدی، تکنیک‌های جراحی خاص در این رشته را ابداع کرد.

پروفسور رحمان‌زاده درحال حاضر به عنوان پرزیدنت سمینارهای اروپایی و جهانی مقام پرزیدنتی جمعیت جراحان ارتوپدی تصادفات و سوانح، جمعیت جراحان پلاستیک آلمان و جمعیت جراحان عمومی این کشور را نیز برعهده دارد. این همه در حالی است که تاکنون هیچ تبعه خارجی موفق نشده است به این مدارج علمی در کشور آلمان دست یابد.

تحصیلات :

بعد از اتمام مدرسه و کالج البرز تهران، در دانشگاه استانبول ترکیه در رشته داروشناسی به تحصیل مشغول شد.

از سال ۱۹۶۴ در کلینیک دانشگاه جراحی مینز آلمان مشغول به کار شد

از سال ۱۹۷۰ به عنوان دستیار مدیر پزشکی کلینیک برای جراحی تصادفات کلینیک دانشگاه مینز انتخاب شد

در سال ۱۹۷۳ به عنوان پروفسور APL نامزد شد

در سال ۱۹۷۵ به عنوان مدیر کلینیک برای عمل جراحی مربوط به تصادفات و ترمیم، در کلینیک دانشگاه بنیامین فرنگ لین برلین انتخاب گردید

در سال ۱۹۹۰ مدیر تمامی بخشهای جراحی در کلینیک دانشگاه شد

از اول سپتامبر ۲۰۰۱ مدیر دارویی مئوکلینیک

اکنون مدیر مرکز بین‌المللی عمل جراحی مفصل و استخوان در برلین می باشد

مدیریت : 

ریاست گروه امور تصادفات دانشگاه برلین (۱۹۸۸-۱۹۷۷)

ریاست بخش جراحی دانشگاه برلین (۱۹۸۵-۱۹۸۳)

سخنگوی بخش کارکنان گروه کاشت اعضاء آلمان(AO) (۱۹۸۸)

ریاست بخش جراحی مربوط به تصادفات آلمان(DGU) (۱۹۹۲)

رئیس بخش جراحی پلاستیک و ترمیم چهره و مفصل و استخوان آلمان (۱۹۹۳)

عضویت : 

گروه جراحی برلین

جراحی مربوط به تصادفات برلین

جامعه جراحی آلمان

جامعه جراحی مربوط به تصادفات جامعه آلمان

عضویت در جامعه ارتوپدی و پزشکی ورزشی آلمان

عضویت در جامعه جراحی پلاستیکی و ترمیم چهره آلمان

عضو افتخاری چندید جامعه جراحی ارتوپدی و تصادفات

افتخارات :

وی برنده جایزه جراحی و دارای مدال درجه یک لیاقت از رئیس جمهوری آلمان به واسطه نوآوری‌های مهم و بدیع در رشته ارتوپدی است.

۱۹۹۸ کسب نشان لیاقت جمهوری فدرال آلمان از رئیس جمهور فدرال Richard von Weizsaker

۲۰۰۱ به عنوان عضو افتخاری جامعه عمل جراحی مربوط به تصادفات آلمان

۲۰۰۳ به عنوان عضو افتخاری جامعه عمل پلاستیکی آلمان

انتشارات :

از پروفسور رحمان‌زاده تاکنون مقالات، تا لیفات و کتب متعددی در زمینه ارتوپدی چاپ و منتشر شده است. وی طبق یک برناه زمانبندی شده با بیمارستان میلاد در تهران قرارداد همکار امضا نموده است.

بیش از ۳۵۰ مقاله و نزدیک به ۳۵۰ کتاب، مقاله و جزوات علمی

پیشنهاداتی برای شهرم (3- موزه)

در ادامه سلسله مطالب پیشنهاداتی برای شهرم متن فوق رو نوشتم که با مشکلات پیش آمده برای وبلاگ قبلی تا امروز منتشر نشده بود که برای اولین بار اینجا میذارمش :

بدون مقدمه بگویم شهرستان ما از نظر فرهنگی بسیار غنی ولی از نظر استفاده از این فرهنگ غنی بسیار ضعیف است . از دیرباز منطقه ارونق انزاب یا شهرستان شبستر معروف به داشتن تاریخ کهن و فرهنگی مثال زدنی است و تک تک شهرها و روستاهای آن دارای آثار و نشانه های تمدنی قدیمی و قابل احترام هست , تسوج و مسجد جامع اش , سیس و اتاقک های زیرزمینی , شرفخانه و آثار و مناطق بندری و راه آهن , صوفیان و شندآباد با امامزاده , کوزه کنان با تاریخی باستانی و آثار و اشیایی با ارزش , خامنه و خانه های قدیمی و ارسی های بی نظیر , وایقان و کوره هایش و شبستر با مقبره شیخ محمودش همگی نشانگر وجود ظرفیت عظیم تاریخی و گردشگری در این شهرستان است تازه روستاها را که هر یک دارای ساختاری جدا و دیدنی است را هم در کنار این شهرها داریم که باید قدر تک تک آنها را بدانیم.

اما چه استفاده ای از این فرهنگ غنی و از این آثار ذی قیمت کرده ایم؟ چه قدر در جمع آوری و حفاظت از این آثار کوشا بوده ایم؟ چه قدر توانسته ایم ظرفیت های فرهنگی شهرستان را معرفی کنیم و جذب گردشگر داشته باشیم؟ یا بهتر است با این سوال به این نکته بپردازیم که اگر امروز مسافری وارد شهرستان شود چه جایی را برای معرفی ظرفیت های فرهنگی شهرستان داریم؟؟ آیا باید یک مسافر تک تک شهر و روستاها را بگردد تا بتواند با ظرفیت های منطقه ما آشنا شود؟البته اینکه گردشگران در کل شهرستان سفر کنند و تک تک مناطق زیبای ما را ببینند عالیست ولی یقینا این انتظار شدنی نیست و هر مسافری که وارد منطقه می شود به مدت محدودی زمان دارد که میتواند تنها بخشهایی از منطقه را بازدید نماید .پس چه باید کرد؟ آیا همینطور منتظر باشیم تا شهرستان روز به روز از نظر گردشگری ضعیف تر شود و آثار بکر و باستانی شهرستان به دست برخی سودجویانی که از شهرستان های دیگر آمده و آثار ما را به مبلغ ناچیزی خریداری کرده و میبرند از بین برود؟

به مسئولین محترم از جمله فرمانداری و شهرداران شهرستان پیشنهاد می گردد به فکر تاسیس موزه های مردم شناسی باشند و در این زمینه گام بردارند و یا طرح های موجود در این زمینه (مانند تبدیل حمام عمومی در شهر شبستر به موزه) که چندین سال است بدون نتیجه مانده را تسریع بخشیده و به نتیجه برسانند . البته فرماندار محترم باید در ابتدای امر نسبت به تاسیس دفتر میراث و گردشگری شهرستان که امری واجب است و چندین سال است که با وجود حرفش و انجام مراحل اداری مسکوت مانده است و بسیاری از ایرادات و ضعف های گردشگری شهرستان به نبود این دفتر بر می گردد اهتمام ورزد. در صورت وجود موزه های مردم شناسی در شهرهای منطقه می توان تمامی آثار و اشیای موجود در شهرستان را که شاید اغلب در انباری های خانه ها خاک می خورد جمع آوری کرده و به معرض نمایش عمومی گذاشت به طوریکه وقتی مهمانی از مناطق دیگر وارد شهرستان می شود برای معرفی شهرستان تنها او را به موزه های فوق برده و تاریخ کهن منطقه را به او نشان داد.

البته شاید در ابتدای ارائه این طرح با مشکل تمامی طرحهای مشابه یعنی بودجه و مسائل اداری روبرو شود که برای حل آنها نیز میتوان پیشنهاداتی ارائه داد از جمله اینکه با حمایت مسئولین مربوطه از بخش خصوصی در اجرای این طرحها دعوت به همکاری به عمل آورد به طوریکه بخش خصوصی یا خیرین در کنار دولت بتواند اقدام به ساخت تاسیسات موزه های فوق نموده و همچنین اقدام به جمع آوری اشیای باستانی منطقه و تجمیع آنها در موزه ها نمایند.حتی در این راه می توان از مشارکت عمومی مردم نیز استفاده کرد و یقینا مردم در صورتیکه بدانند جایگاهی همانند موزه در شهرشان است که می توانند با سپردن برخی اشیای قدیمی که امروزه بیهوده در گوشه خانه ها تلنبار شده یا گهگاهی به قیمت ناچیز به عتیقه فروشان دوره گرد فروخته می شود به فرهنگ و تاریخ و گردشگری منطقه کمک نمایند یقینا از این کار دریغ نخواهند کرد و طولی نخواهد کشید که شاهد اهدای آثار و هدایای بیشمار مردم به موزه ها خواهیم بود.حتی باید برخی ادارات مرتبط مانند فرهنگ و ارشاد اسلامی یا اداره اوقاف و سایر اداراتی که اکثرا مسائل فرهنگی و تاریخی با همکاری آنها رخ داده است می توانند بخش های خاص خود در این موزه ها را داشته و اسناد و مدارک و تصاویر و ... تاریخی را در معرض نمایش قرار دهند و در نتیجه موزه ای غنی از تاریخ و فرهنگ این شهرستان به وجود آید.

در نهایت اینکه ما امروز در شهرستان موزه خامنه را داریم جایی که می توانیم با گردشی کوتاه مدت در آن با فرهنگ و تاریخ شهرستان بیشتر آشنا شویم و امید است به زودی شاهد سر و سامان گرفتن موزه سایر شهرها نیز باشیم به طوریکه بعد از این وقتی مهمانی از سایر نقاط کشور به شهرمان می آید بتوانیم جایی را به عنوان مرجع شناخت این منطقه به وی معرفی نماییم.

شهرستان شبستر در استان آذربایجان شرقی

اینم موقعیت شهرستان شبستر در استان آذربایجان شرقی

پیشنهاداتی برای شهرم (2-اقامتگاه)

چند ماه قبل نوشتم که تصمیم دارم گهگاه به برخی مشکلات و کاستی های شهر اشاره کرده و علاوه بر اشاره برای آنها راهکار یا پیشنهادی نیز ارائه کنم که بدین منظور در اولین پیشنهاد ساخت یک سالن نمایشگاهی دایمی برای شهرمان را ارائه کردم و اینک که موسم عید و سفر و ... بود بنا به شرایط زمانی پیشنهادی دیگر از این دست تهیه کرده ام که به شرح زیر است.
یک عید نوروز دیگر گذشت و طبق روال سالهای گذشته که اکثر مردم کشورمان در این ایام به مسافرت های تفریحی یا دید و بازدید قوم و خویش می رفتند امسال نیز جاده های کشور شاهد خیل عظیم مسافرانی بودند که در حال تردد در بین شهرها و استانهای کشورمان بودند .ما نیز شاهد هستیم مسافرانی بیشمار که به شهر و شهرستان ما آمدند و امروز با سپری شدن تعطیلات به خانه هایشان برگشتند و اهالی شهرمان که به مسافرت رفته بودند نیز برگشتند.اما نکته ای که سالهاست دیده میشود و در چنین ایامی بیشتر و پررنگ تر میشود بحث محل های اقامت این مسافران هست که واقعا مشکل بزرگی هست و لازم می باشد که راهکاری برای آن اندیشید.هرگاه که مسئولین در سطح کلان صحبت از توریست و گردشگری و ... می کنند آخرش به این ختم می شود که امکانات رفاهی برای گردشگران از جمله محل اقامت و هتل و مسافرخانه و ... به اندازه کافی نداریم و حتی در صورت حضور گردشگر به دلیل ضعف در اسکان نمیتوان به طور مناسب از آنها پذیرایی کرد نمود بارز این مسئله نیز خیل انبوه چادرهایی هست که در سفر به مناطق گردشگری کشور شاهد هستیم به طوریکه اکثر مسافران امروزه دیگر به دلیل مشکلات و مسائل اقامتگاهی سعی کرده اند خودکفا شده و با داشتن یک چادر به هر شهری رسیدند با برپا کردن آن شب خود را سپری کنند ولی متاسفانه شهر ما همین امکانات ضعیف را هم ندارد و اکثر مواقع وقتی فردی آدرس محل اقامت میخواهد مجبوریم سکوت کنیم و توان پاسخگویی نداریم . وضعیت به طوری است که امسال دانشگاه آزاد اعلام کرد مهمانسرای خود را برای استفاده مسافران تجهیز و در اختیار افرادی که مایل هستند قرار داد که باید از این اقدام به موقع و مناسب تقدیر و تشکر کنیم ولی چرا باید کار به جایی برسد که نیاز به استفاده از مهمانسرای دانشگاه برای مسافران شود؟؟؟
به همین منظور به مسئولین شهرستان پیشنهاد میشود یا در تعامل با بخش خصوصی یا از محل اعتبارات دولتی به فکر تجهیز محلی برای اقامت برخی مسافران باشند چون این فقط مسافران شخصی نیستند که به این شهر می آیند و گهگاه مسافران دولتی که برای ماموریت یا برخی مسافران برای اهداف دانشگاهی یا ... به شهر می آیند که مجبورا در تبریز اقامت می کنند و برای انجام کارشان به شهر آمده و دوباره برمیگردند که این کار اصلا خوب نیست و زیبنده شهری که لقب فرهنگی را یدک می کشد نیست.البته یقینا هتلداری در کشور ما با مشکلات زیادی روبرو است که بخش خصوصی به تنهایی وارد کار نشده و خود را درگیر این بخش نمی کند و همچنین با توجه به هزینه های سرمایه گذاری زیاد بخش دولتی نیز توان انجام آن را ندارد پس چکار باید کرد آیا به همین منوال باشیم و وقتی نصف شب مثلا مسافری ماشینش در شهر ما خراب می شود و مجبور به اقامت میشود بگوییم جای مناسبی برای اقامت وجود ندارد؟؟؟به طور خلاصه پیشنهاد میشود اقامتگاهی مناسب (و نه لوکس که هزینه اش بالا باشد) ساخته شود که برای این منظور دولت میتواند از زمینهای دولتی بهره برده و با مشارکت بخش خصوصی که یقینا اگر حمایت های دولتی را ببیند راغب خواهد بود ساختمانی ساخته و تجهیز نماید که در اختیار شهر و
شهروندان عزیز باشد به طوریکه در ایام سفر مسافران بتوانند شبی در آن اقامت نمایند و در ایام عادی نیز اگر ماموری دولتی برای ماموریت به شهر ما می آید ساکن شود یا اگر دانشجویی برای امورات دانشگاهی خود مجبور است یکی دو شب در شهر ما ماندگار شود در آن اقامت نماید و کلا محلی باشد که شبانه روز در اختیار اهالی باشد . اصلا لازم نیست ساختمانی آنچنانی ساخته شود که هزینه ها بالا رود همین که اتاق هایی ساده با حداقل امکانات رفاهی داشته باشد کافی است و می تواند بسیاری از مشکلات را حل نماید.

پیشنهاداتی برای شهرم (1- نمایشگاه دایمی)

در وبلاگ قبلی پیشنهاداتی برای رشد و توسعه شهر و منطقه شبستر ارائه میدادم که به ترتیب اونارو اینجا هم کپی خواهم کرد و همچنین ادامه این پیشنهادات رو اینجا هم خواهم نوشت که این اولین پیشنهاد بود :

با سلام

تصمیم گرفتم بعد از این گهگاه پیشنهاداتی در جهت رشد و پیشرفت شهرم ارائه بدم باشد که مورد توجه مسئولین قرار گیرد و گامی هر چند کوچک در راستای توسعه منطقه برداریم.بدین منظور دوستان و همشهریان عزیز نیز اگر در مورد مشکلات و مسائل شهر و راهکارهای حل آنها طرحی , نظری , پیشنهادی دارند ارسال نمایند تا در اینجا پرداخته بشه و طرحهایی تهیه و به مسئولان ارائه بشود.

اولین پیشنهاد مربوط به تهیه مکانی دایمی جهت برگزاری نمایشگاه ها و مراسمات عمومی می باشد.همانطور که استحضار دارید در سال چندین نمایشگاه توسط ادارات مختلف مانند ورزش و جوانان , بازرگانی , سپاه پاسداران , فرهنگ و ارشاد اسلامی , دانشگاه ها و … برگزار می گردد . در ابتدای امر باید اشاره شود که برگزاری چنین نمایشگاه هایی فی نفسه بسیار مفید بوده و هر یک در راستای اهداف خود (تجاری , اطلاع رسانی , آموزشی و …) باعث رشد و ترقی شهر می شود و اگر حتی بیشتر از این تعداد نیز باشد باید از آن حمایت کرده و سعی در توسعه روز افزون این نمایشگاه ها نماییم چرا که هر نمایشگاه یقینا محل گردهمایی بسیاری از شهروندان و مقامات مسئول بوده و باعث افزایش سرمایه اجتماعی و ضریب مشارکت مردمی در امور شهری می گردد , اما متاسفانه با عدم وجود مکانی دایمی برای چنین کاری این نمایشگاه ها گاها در مقبره شیخ محمود گاهی در پارک میشو گاهی در هر یک از سالن های ورزشی و گهگاه در حیاط و سالن های خود ادارات ذیربط برگزار می گردد که مشکلات زیادی تا به امروز از این شیوه برگزاری نمایشگاه ها بوجود آمده به به اختصار میتوان به موارد زیر اشاره کرد :

۱- عدم ثبات مکانی و مشکل اطلاع رسانی (به طوریکه مردم هیچوقت نمی توانند بفهمند در کجا نمایشگاه برگزار میشه) 

۲- مشکلات سالن های ورزشی (همانطور که میدانید سالن های فوق اولا در اختیار تیم های ورزشی بوده و برگزاری نمایشگاه به مدت چند روز موجب اعتراض آنها و به هم خوردن برنامه تیمها می گردد در ثانی برگزاری این نمایشگاه ها و تاسیسات آن موجب آسیب رسانی به کف زمین ورزشی و امکانات آن می گردد)

۳- موضوع پارکینگ (اکثر این اماکن در داخل شهر و محیط های شلوغ بوده و در نتیجه برگزاری نمایشگاه ترافیک های طولانی بوجود آمده و هم بازدیدکنندگان دچار مشکل میشوند و هم همسایگان این محیط ها که ذینفع نبوده و تنها مشکلات را تحمل می کنند)

۴- آماده نبودن امکانات و هزینه های مضاعف (با توجه به اینکه هیچیک از این اماکن خاص نمایشگاه ساخته نشده اند برگزاری هر نمایشگاهی مستلزم تهیه برخی امکانات مانند سیستم صوتی , نورپردازی , تاسیسات غرفه بندی و … می باشد که هم زمانبر بوده و هم هزینه های بسیار زیادی را تحمیل می کند)

و بسیاری مشکلات دیگر که یقینا در زمان برگزاری هر نمایشگاهی مسئولان و مردم با آن مواجه شده و سعی در رفع آن می کنند ولی با توجه به تغیر مکان نمایشگاه بعدی سودی حاصل نمی شود.

حال که ملاحظه شد برگزاری این نمایشگاه ها مفید بوده و خواستار برگزاری بیش از این آنها نیز می باشیم باید راهکاری بیندیشیم تا مشکلات فوق را مرتفع نماییم و آن چیزی نیست جز تدارک دیدن مکانی دایمی و مختص برگزاری نمایشگاه ها . بدین منظور پیشنهاد می گردد ادارات و مقامات مسئول از جمله فرمانداری , نماینده شهرستان , امام جمعه محترم , شهرداری , اداره ورزش و جوانان , اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی , سپاه پاسداران , اداره صنعت معدن تجارت , دانشگاه ها و … در یک مشارکت همگانی در محلی که به طور دقیق مکان یابی شده و از نظر مسائل حمل و نقل , ترافیک , امکانات و تاسیسات و … مشکلی نداشته باشد (مانند نزدیک پارک میشو , جاده نوجه ده , جاده وایقان و …) یک سالن مخصوص برگزاری نمایشگاه های دایمی ساخته و آنرا از نظر غرفه بندی و مسائل صوتی و تصویری و نورپردازی و … مجهز نمایند و در طول سال هر اداره یا نهادی نیاز به برگزاری نمایشگاه داشته باشد بتواند از آن استفاده نماید در این صورت می توان به راحتی برای برگزاری نمایشگاه ها تصمیم گیری کرده و بدون داشتن دغدغه محل برگزاری تنها به فراهم کردن مقدمات آن پرداخت . حتی در صورت وجود مشکلاتی مانند بودجه یا مقررات اداری و … که جلوی این کار را بگیرد می توان ساخت نمایشگاه فوق را به بخش خصوصی واگذار کرد و با حمایت های دولتی و اعطای مجوزهای لازم بخش خصوصی را وارد این کار کرد تا با سرمایه شخصی چنین محلی را ایجاد نماید و در طول سال برای برگزاری نمایشگاه به نهادهای دولتی اجاره دهد.

شبستر در ایران

اینم موقعیت شهرستان شبستر در نقشه ایران اسلامی

شبستر

شبستر یکی از شهرهای غربی استان آذربایجان شرقی و مرکز شهرستان شبستر است. این شهر در ۳۰ کیلومتری صوفیان و ۶۰ کیلومتری تبریز واقع شده‌است. شیخ محمود شبستری صاحب مثنوی گلشن راز زادهٔ شبستر است.

برپایهٔ اسناد و آثار تاریخی همچون تپهٔ حسنلو در روستای دیزج‌خلیل و کول‌تپه در قره‌تپه ثابت شده که منطقهٔ شبستر پیش از ورود آریایی‌ها به فلات ایران مسکونی بوده و حکومت‌های محلی اورارتو و ماننا بر این منطقه تسلط داشته‌اند. همچنین آرامگاه شیخ محمود شبستری درگذشتهٔ سال ۷۲۰ هجری در شبستر قرار دارد و نیز تیمور لنگ پس از فتح تبریز در سال ۷۷۸ هجری وارد شبستر شده و در این باره می‌نویسد

    در روزهای آخر جنگ تبریز، شیخ مسعود نوهٔ شیخ محمود شبستری از شبستر نزد من آمد و مثل دیگران شفاعت سکنهٔ تبریز را کرد و از من خواهش نمود که بعد از غلبه بر تبریز، شهر را مورد قتل‌عام و تاراج قرار ندهم و چون قسمتی از سکنهٔ شهر یعنی اهالی محلهٔ شام بر سلطان احمد شوریدند، دورهٔ جنگ کوتاه شد. من از این‌که تبریز را گشودم و از قتل‌عام و تاراج صرف‌نظر نمودم، قبل از این‌که وارد آذربایجان شوم، میل داشتم که اگر روزی قدم به آن کشور گشودم، به شبستر بروم و بر سر مزار شیخ محمود شبستری فاتحه بخوانم و برای وی طلب آمرزش کنم؛ چون آن مرد نیکوکار بر گردن من حق داشت؛ زیرا من از خواندن کتاب او به‌نام گلشن راز خیلی چیزها آموختم و شیخ محمود شبستری در آن کتاب مرا با اسرار ازلی و ابدی آشنا کرد. کتاب او با این‌که کوچک است، اما چون گوهر می‌باشد و با وجود کوچکی قیمت بسیار دارد.