چند روز پیش با حضور میرشفیع معاون وزیر راه و علیلو نماینده محترم در شهرستان شبستر اتفاقات خوبی برای راههای روستایی این شهرستان رقم خورد و اکثر جاده های روستایی از دستورات قیر و آسفالت جناب آقای میرشفیع بهره مند شدند . امید است که شاهد رشد و توسعه بیشتر منطقه باشیم.
به گزارش شبسترنیوز ، عبدالمهدی مستکین در جریان سفر یک روزه خود به استان مرکزی ، در دیدار با معاون عمرانی استانداری مرکزی گفت: پس از ثبت جهانی اسامی ۳۳ تن از مشاهیر و نامداران ایرانی، در سال ۲۰۱۵ اسامی سه نفر دیگر از مشاهیر این کشور به ثبت خواهد رسید.
مدیر بخش فرهنگی کمیسیون ملی سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی ملل متحد اظهارکرد: در سال جاری میلادی نیز نام محمد زکریای رازی فیلسوف و پزشک قرن سوم هجری، شیخ محمود شبستری عارف و فقیه قرن هشتم و سید مرتضی علم‌الهدی عالم و فقیه برجسته قرن چهارم در فهرست مشاهیر علم و ادب یونسکو قرار خواهند گرفت.
وی خاطرنشان کرد: ثبت این اسامی مزایای بسیاری همچون جذب گردشگر را به همراه دارد.
شیخ محمود شبستری یکی از عارفان و شاعران سدهٔ هشتم هجریست. سال تولّد او را گوناگون و از جمله ۶۸۷ ه.ق. دانسته‌اند. محل تولّد این عارف نام‌آور شبستر است و در سال ۷۲۰ ه.ق. در سنّ ۳۳ سالگی وفات یافته و در زادگاهش شبستر مدفون است.
به همت برادران بادامچی هفته نامه گونئی خبر به عنوان رسانه فرهنگی ، اجتماعی شهرستان شبستر منتشر و روز عید فطر اولین شماره اش توزیع شد بدینوسیله این کار بسیار نیکو و پسندیده رو تبریک عرض نموده و برای مسئولین آن آرزوی موفقیت می نماییم و امیدواریم که گامی در راه توسعه و پیشرفت شهرستان باشد.
میرمهدی، فرزند صفی شبستری، به سال 1301 هجری قمری در شبستر پا به دنیا نهاد. نخست مدتی در مدرسه ایرانیان اسلامبول تحصیل کرد، سپس چندی در همین شهر در مدرسه فرانسویان درس آموخت. پس آنگاه به ترتیب مدتی در مدارس نظام عثمانی و دراویتون فرانسه و دارالمعلمین نظامی بروکسل به آموختن فن ورزش پرداخت. ژیمناستیک و شمشیربازی را با نیکویی فراگرفت و پس از بازگشت به ایران، به سال 1333 هجری قمری، به خدمت وزارت علوم و معارف درآمد و به تعلیم ورزش در مدارس پرداخت.
گفتنی است که در آن روزگاران، در نظر مردمان عامی، ورزش کردن به سبک فرنگیان کاری زشت و ناصواب بود. ورزنده آزارها دید، اما چون به کار و هدف خود ایمان داشت و به لزوم تعمیم ورزش میان جوانان بخصوص در مدارس معتقد بود، از این آزارها پروا نکرد. دارالفنون را پایگاه خود قرار داد. غالباً جلسات سخنرانی درباره فواید ورزش تشکیل می داد و مسابقات ورزشی برپا می کرد. پس از مدتی اندک اندک مردم، خاصه جوانان، با ورزش و فواید آن آشنا شدند و ورزنده دلگرمتر و کوشاتر شد و در مواقع مناسب جشن های ورزشی تشکیل می داد و مردم را به حضور در آن ها تشویق می کرد.
ورزش ما به صورت امروزی، تشکیلات منظم و مرتبی نداشت، نه سازمان تربیت بدنی و تفریحات سالمی وجود داشت و نه فدراسیون و قهرمانی که عرض اندام کند. فقط بالای سر خرابه ای اول ناصریه (ناصرخسرو)، تابلوی بی مسمایی دیده می شد که رویش نوشته بود: دارالمعلمین ورزش.
دارالمعلمین ورزش به داوطلبین فقط دو چیز یاد می داد: شمشیربازی و حرکات سوئدی.
این دو ورزش هم، از آن جهت بود که میرمهدی خان ورزنده، چند صباحی در ترکیه بود و شمشیربازی را از "سلیم سری" استانبولی یاد گرفته بود. شاگردان اولین دوره این دارلمعلمین، مرحوم "صدری"، "مفید"، "صفوی" و یک عده از افسران دانشکده افسری بودند که پس از فارغ التحصیل شدن از تحصیل در واحدهای ارتشی به تعلیم ورزش پرداختند.
خود میرمهدی خان ورزنده که به اصطلاح رئیس ورزش بود، سروان بود و مرحوم صدری که بعدها، معاون او شد، دو ستاره داشت. تنها تشکیلات ورزش تهران یا بهتر بگوئیم (همین خرابه) دارالمعلمین بود که نفراتی تربیت می کرد و تحویل می داد.
یک حکایت تازه متولد
در روز سه شنبه 24آبان سال 1305 تیم منتخب تهران به دعوت مسوولان ورزشی آذربایجان شوروی برای انجام چند دیدار دوستانه و بعد از تصویب مخارج ایاب و ذهاب آن به مبلغ 400تومان در هیات دولت در تاریخ هفتم آبان 1305 عازم آن کشور شد. تیم ایران مربی مشخصی نداشت و بازیکنان آن با نظرخان خانان سردار (همان دروازه بان تیم ملی سوییس) و حسن مفتاح، انتخاب شدند. سرپرستی تیم با میرزامهدی خان ورزنده بود؛ همان فردی که اسم خیابان ضلع جنوبی امجدیه از نام او اقتباس گرفته شده است.
اولین تیم تاریخ فوتبال ایران
سرپرست: میرمهدی ورزنده
مربیان: حسین خان خانان سردار و حسن مفتاح
بازیکنان:
1- حسین خان خانان سردار (کاپیتان تیم)
2- احمدعلی خان سردار
3- حسینعلی خان سردار
4- حسین صدقیانی
5- علی کنی
6- محمدعلی شکوه
7- رضاقلی کلانتر
8- هراند گالوستیان
9- پل (یوسف سمرقندی)
10- امیرعلی اصلانی
11- حسن مفتاح
12- کریم زندی
13- اکبر حیدری
14- ناصر اخوی ها
15- ناصر انشا
16- عزیز اقتدار
ورزنده، گزارش مکتوب می نویسد
قبلاحکایت حضور ایران در باکوی 1305 را به رشته تحریر درآورده ایم. آنچه می خواهیم در این عرصه یادآور شویم، این است که گزارش بازی های مورد اشاره براساس عناوین مندرج در روزنامه های اطلاعات و ایران به شرح ذیل است:
گزارش روزنامه های اطلاعات، دو، آذر 1305/ روزنامه ایران، 16آذر 1305/ روزنامه ایران، 22 آذر 1305
نویسنده گزارش: میرمهدی ورزنده
http://qudsonline.ir/
اینم از نقشه شهرستان شبستر که شامل سه بخش مرکزی , تسوج و صوفیان است شایان ذکر است این شهرستان شامل 9 شهر و 72 روستا نیز می باشد.
اینم موقعیت شهرستان شبستر در استان آذربایجان شرقی
در وبلاگ قبلی پیشنهاداتی برای رشد و توسعه شهر و منطقه شبستر ارائه میدادم که به ترتیب اونارو اینجا هم کپی خواهم کرد و همچنین ادامه این پیشنهادات رو اینجا هم خواهم نوشت که این اولین پیشنهاد بود :
با سلام
تصمیم گرفتم بعد از این گهگاه پیشنهاداتی در جهت رشد و پیشرفت شهرم ارائه بدم باشد که مورد توجه مسئولین قرار گیرد و گامی هر چند کوچک در راستای توسعه منطقه برداریم.بدین منظور دوستان و همشهریان عزیز نیز اگر در مورد مشکلات و مسائل شهر و راهکارهای حل آنها طرحی , نظری , پیشنهادی دارند ارسال نمایند تا در اینجا پرداخته بشه و طرحهایی تهیه و به مسئولان ارائه بشود.
اولین پیشنهاد مربوط به تهیه مکانی دایمی جهت برگزاری نمایشگاه ها و مراسمات عمومی می باشد.همانطور که استحضار دارید در سال چندین نمایشگاه توسط ادارات مختلف مانند ورزش و جوانان , بازرگانی , سپاه پاسداران , فرهنگ و ارشاد اسلامی , دانشگاه ها و … برگزار می گردد . در ابتدای امر باید اشاره شود که برگزاری چنین نمایشگاه هایی فی نفسه بسیار مفید بوده و هر یک در راستای اهداف خود (تجاری , اطلاع رسانی , آموزشی و …) باعث رشد و ترقی شهر می شود و اگر حتی بیشتر از این تعداد نیز باشد باید از آن حمایت کرده و سعی در توسعه روز افزون این نمایشگاه ها نماییم چرا که هر نمایشگاه یقینا محل گردهمایی بسیاری از شهروندان و مقامات مسئول بوده و باعث افزایش سرمایه اجتماعی و ضریب مشارکت مردمی در امور شهری می گردد , اما متاسفانه با عدم وجود مکانی دایمی برای چنین کاری این نمایشگاه ها گاها در مقبره شیخ محمود گاهی در پارک میشو گاهی در هر یک از سالن های ورزشی و گهگاه در حیاط و سالن های خود ادارات ذیربط برگزار می گردد که مشکلات زیادی تا به امروز از این شیوه برگزاری نمایشگاه ها بوجود آمده به به اختصار میتوان به موارد زیر اشاره کرد :
۱- عدم ثبات مکانی و مشکل اطلاع رسانی (به طوریکه مردم هیچوقت نمی توانند بفهمند در کجا نمایشگاه برگزار میشه)
۲- مشکلات سالن های ورزشی (همانطور که میدانید سالن های فوق اولا در اختیار تیم های ورزشی بوده و برگزاری نمایشگاه به مدت چند روز موجب اعتراض آنها و به هم خوردن برنامه تیمها می گردد در ثانی برگزاری این نمایشگاه ها و تاسیسات آن موجب آسیب رسانی به کف زمین ورزشی و امکانات آن می گردد)
۳- موضوع پارکینگ (اکثر این اماکن در داخل شهر و محیط های شلوغ بوده و در نتیجه برگزاری نمایشگاه ترافیک های طولانی بوجود آمده و هم بازدیدکنندگان دچار مشکل میشوند و هم همسایگان این محیط ها که ذینفع نبوده و تنها مشکلات را تحمل می کنند)
۴- آماده نبودن امکانات و هزینه های مضاعف (با توجه به اینکه هیچیک از این اماکن خاص نمایشگاه ساخته نشده اند برگزاری هر نمایشگاهی مستلزم تهیه برخی امکانات مانند سیستم صوتی , نورپردازی , تاسیسات غرفه بندی و … می باشد که هم زمانبر بوده و هم هزینه های بسیار زیادی را تحمیل می کند)
و بسیاری مشکلات دیگر که یقینا در زمان برگزاری هر نمایشگاهی مسئولان و مردم با آن مواجه شده و سعی در رفع آن می کنند ولی با توجه به تغیر مکان نمایشگاه بعدی سودی حاصل نمی شود.
حال که ملاحظه شد برگزاری این نمایشگاه ها مفید بوده و خواستار برگزاری بیش از این آنها نیز می باشیم باید راهکاری بیندیشیم تا مشکلات فوق را مرتفع نماییم و آن چیزی نیست جز تدارک دیدن مکانی دایمی و مختص برگزاری نمایشگاه ها . بدین منظور پیشنهاد می گردد ادارات و مقامات مسئول از جمله فرمانداری , نماینده شهرستان , امام جمعه محترم , شهرداری , اداره ورزش و جوانان , اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی , سپاه پاسداران , اداره صنعت معدن تجارت , دانشگاه ها و … در یک مشارکت همگانی در محلی که به طور دقیق مکان یابی شده و از نظر مسائل حمل و نقل , ترافیک , امکانات و تاسیسات و … مشکلی نداشته باشد (مانند نزدیک پارک میشو , جاده نوجه ده , جاده وایقان و …) یک سالن مخصوص برگزاری نمایشگاه های دایمی ساخته و آنرا از نظر غرفه بندی و مسائل صوتی و تصویری و نورپردازی و … مجهز نمایند و در طول سال هر اداره یا نهادی نیاز به برگزاری نمایشگاه داشته باشد بتواند از آن استفاده نماید در این صورت می توان به راحتی برای برگزاری نمایشگاه ها تصمیم گیری کرده و بدون داشتن دغدغه محل برگزاری تنها به فراهم کردن مقدمات آن پرداخت . حتی در صورت وجود مشکلاتی مانند بودجه یا مقررات اداری و … که جلوی این کار را بگیرد می توان ساخت نمایشگاه فوق را به بخش خصوصی واگذار کرد و با حمایت های دولتی و اعطای مجوزهای لازم بخش خصوصی را وارد این کار کرد تا با سرمایه شخصی چنین محلی را ایجاد نماید و در طول سال برای برگزاری نمایشگاه به نهادهای دولتی اجاره دهد.
