مرشد چلویی

در ضلع شرقی مسجد جامع بازار تهران، دکان غذاخوریی بود که بالای پیشخوان دکانش نوشته بود؛ “نسیه و پول دستی داده میشود، به قدر قوه…”

و هر وقت کودکانی که برای بردن غذا برای صاحبکارشان می آمدند، را می دید …
لقمه ای چرب و لذیذ از بهترین گوشت و کباب و ته دیگ زعفرانی درست میکرد و خود با دستانش بر دهان آنها میگذاشت و می گفت مبادا صاحبکارش به او از این غذا ندهد و او چشمش به این غذا بماند و من شرمنده خدا بشم…

او بهترین کاسب قرن حاج میرزا عابد نهاوندی بود معروف به “مرشدچلویی” پیر مردی بلند قامت با چهره ایی بسیار نورانی و خوشرو و با محاسنی سفید…

خدا رحمتش کنه…
چقدر در این دوره نیاز داریم به اینجور انسانها…