شنبه, ۱۳ تیر ۱۳۹۴، ۰۴:۴۶ ب.ظ
مرشد چلویی
در ضلع شرقی مسجد جامع بازار تهران، دکان غذاخوریی بود که بالای پیشخوان دکانش نوشته بود؛ “نسیه و پول دستی داده میشود، به قدر قوه…”
و هر وقت کودکانی که برای بردن غذا برای صاحبکارشان می آمدند، را می دید …
لقمه
ای چرب و لذیذ از بهترین گوشت و کباب و ته دیگ زعفرانی درست میکرد و خود
با دستانش بر دهان آنها میگذاشت و می گفت مبادا صاحبکارش به او از این غذا
ندهد و او چشمش به این غذا بماند و من شرمنده خدا بشم…
او بهترین کاسب قرن حاج میرزا عابد نهاوندی بود معروف به “مرشدچلویی” پیر مردی بلند قامت با چهره ایی بسیار نورانی و خوشرو و با محاسنی سفید…
خدا رحمتش کنه…
چقدر در این دوره نیاز داریم به اینجور انسانها…
